door Johan Menheere –
Ow yes, een boek over worship. En dan één dat in zijn titel al claimt de juiste visie hierover te hebben. Spannend…
Het werd me aangeraden door twee mensen die, net als ik, een doorgaans conservatieve kijk op zaken hebben, dus ik verwachtte ook te lezen wat ik las, maar het ging verder. Gooi het boek nu niet meteen weg. De schrijver is zich erg bewust van de wereld om ons heen, en is niet bang van moderne manieren van kerk zijn, maar hij wijst terecht op de soms verkeerde manier waarop we omgaan met de term ‘worship’ of ‘aanbidding’. Hij bespreekt de term ‘aanbidding’ vanuit de verschillende kerkelijke hoeken en slaat meerdere nagels op verschillende koppen.
Een leuk, terugkerend moment is dat elke keer als de schrijver het lijkt te gaan hebben over aanbiddingsmuziek, hij verwijst naar het vijfde hoofdstuk, waarin hij het onderdeel muziek bespreekt. En dat is eigenlijk een trend die zijn mening weerspiegelt: aanbidding is géén muziek.
Een quote om de richting van het boek mee aan te duiden: “Naar de kerk gaan om te aanbidden is als naar bed gaan om te ademen.” Het tegenwoordig bijna cliché zegt dat aanbidding een levensstijl is. Een cliché is meestal waar. Dit dus ook. Wat de schrijver (en mij) zorgen baart, is dat juist doordat het een cliché is geworden, het er op lijkt dat sommige mensen deze uitspraak (aanbidding is een levensstijl) verkeerd opvatten.
Verder wijdt hij een heel hoofdstuk aan het avondmaal. Hij spreekt over het verschil tussen katholieke en protestantse vieringen en verduidelijkt dat het brood niet écht in Jezus verandert en de wijn niet écht in Zijn bloed. De instelling van deze nagedachtenis door Jezus wordt vergeleken met een voetbalcoach die tijdens een teammaaltijd een zoutpotje gebruikt om de bewegingen van een speler voor te stellen.
De focus blijft op de boodschap van de Bijbel. De focus blijft op de ‘Fellowship’. De focus blijft op het sterven aan het kruis en de genade die God daardoor aan ons laat zien. De maaltijd van de Heer is geen speciale manier om genade te krijgen, het is een speciale manier om op genade te wijzen.
Deze schrijver, een Anglicaan, biedt een kijk die erg verfrissend kan zijn voor een Vlaams evangelisch christen als ik.
Een aanrader!
Vaughan Roberts, True Worship (Paternoster Lifestyle, 2002)
