door Raymond R. Hausoul – De afgelopen jaren mocht ik diverse boeken over de profetische bediening lezen. Het boek van Shawn Bolz is voor mij een van de mooiste werken over dit thema. Op een eerlijke manier neemt de auteur zijn lezers mee in het avontuur van de profeet. Het eigen levensverhaal wordt gebruikt om verschillende onderdelen die verbonden zijn met de profetische bediening te verbinden.
Centraal staat hierin Gods rijke liefde in Jezus Christus. Het accent te leggen op Gods geliefde Zoon is volgens Shawn Bolz de kern van de profetie. In de profetische openbaring gaat het om de openbaring van Jezus Christus. Profetie werkt vanuit dit patroon en verbindt de luisteraars met Gods hart. Waar het profetische woord klinkt, wordt Gods karakter zichtbaar en staat het koninkrijk van zijn Zoon in de belangstelling. Dat is niet alleen zo in de profetie vandaag. Al vanaf het prille begin in Genesis zien we deze contouren. De profeet is daarom geen ‘christelijke waarzegger’, zoals sommige veronderstellen, maar een vrouw of man Gods, die bevestigt wat je in je hart al lang van God wist. Hij of zij getuigt van Gods Woord en Geest en handelt in overeenstemming daarmee.
In zijn werk onderscheidt Shawn Bolz hierbij soms de profetie in het OT van de profetie in het NT. De profetie in het OT is strenger dan die van het NT. Dat komt doordat Gods Geest vanaf Handelingen 2 de gelovigen leidt. Deze korte opmerkingen van de auteur zouden echter nader bekeken moeten worden. Zeker omwille van het feit dat dit onderscheid tussen OT en NT in de charismatische doordenking al meerdere keren betwist is geweest. Laat er zich zulk een groot verschil waarnemen tussen de profeten in beide tijden? Is een boek als Openbaring juist geen voortzetting van de stijl die een boek als Ezechiël, Zacharia of Daniel kenmerkt? Waarin was de leiding van Gods Geest in het OT zoveel anders dan die in het NT?
Wat me echter bijzonder fascineert aan dit boek is de eerlijke reflectie van Shawn Bolz op de profetische bedieningen die hij in zijn leven al mocht meemaken. De auteur windt er geen doekjes om dat er in de christelijke wereld grote blunders worden begaan door mensen die willen functioneren in de profetische dienst. Veel profetieën zijn in zulke gevallen niet meer dan spontane emotie of gedachte die opkomen vanuit de omstandigheden. Het zijn profetieën die vanuit de hormonen ontspruiten. Naast deze zaken noemt de auteur ook allerlei zonden, zoals de zonde van geestelijke manipulatie die jammer genoeg door christenen wordt toegepast in het profeteren. De profetie gaat dan niet meer om wat God wil, maar wat de persoon die profeteert wil. Door dit grote gebrek aan godvruchtig karakter worden echter ook veel waarachtige profeten geweerd. Dat is niet alleen vandaag het geval, maar was vroeger eveneens zo. Wat dat betreft lijkt de situatie in de christenheid op die van het oude Israël waarin dwaalprofeet en waarachtige profeet naast elkaar stonden en het volk vaak niet meer wist wie ze nu dienden te volgen. Een afwijzing van het profetische woord ligt dan voor de hand.
Toch roept Paulus de Tessalonikers op om het profetische woord niet te verachten. Ze dienen alles te toetsen en te beproeven (1Ts5). Vermoedelijk had ook deze jonge gemeente al te kampen met de nodige verkeerde vorm van profetie. Hierin valt het op dat Gods Geest hen aanmoedigt om het kind niet met het badwater weg te gooien. Die vermaning is des te aangrijpender voor wie beseft dat 2 Tessalonika 2 ervan getuigt dat er nieuwe valse profeten de kerk zijn binnengeslopen. Ondanks dit kwaad, mag de kerk het profetische getuigenis van Gods hart niet uitblussen of negeren.
In de gemeente is er daarbij vaak bitter weinig aandacht voor de vraag hoe mensen optimaal in de profetische dienst kunnen groeien en functioneren. Terwijl we christenen met een hart voor pastoraat of onderwijs aanmoedigen om opleidingen en boeken over die zaken te lezen, worden christenen die profetische woorden van God verlangen te ontvangen aan hun lot over. Voor hen is er geen opleiding of boek voorzien om te groeien. Naast de theologische faculteit, de bijbelschool en pastorale cursus ontbreekt dan een profetenschool zoals Samuël, Elia en Elisa die vorm wisten te geven. Doordat christenen die willen groeien in profetie aan zichzelf worden overgelaten, loopt de gemeente dan alle risico’s van dien. Met zijn boek wil Shawn Bolz daarom een praktische reflectie en aanmoediging bieden voor wie leren en groeien om te gaan met de gave van profetie en met woorden van kennis.
Shawn Bolz, Gods hart vertolken, (Arrowz, 2017, 192 blz.)
