door Raymond Hausoul – Spreken over de plaats van man en vrouw in de gemeente is een controversieel thema voor menig traditioneel gevestigde kerk. Wie eraan begint, merkt vaak dat dit gepaard gaat met de nodige emoties en persoonlijke voorkeuren. Het zijn gesprekken waarin je de impact van het kwaad op ons denken, voelen en spreken eerder kunt waarnemen dan de vrucht van de Geest. Het getuigt daarom van grote durf om een boek over dit thema te schrijven.
Zonen & dochters profeteren pleit ervoor om mannen en vrouwen gelijkwaardig te achten en te erkennen dat God hen beiden kan roepen als diaken, oudste of voorganger. Het werk laat eerlijk zien hoe vaak de kerk vanuit een kerktraditie vrouwen intens verdrukte. Meer dan eens merkte ik bij het lezen hoe lastig het is om eerlijk over dit onderwerp te willen nadenken met de Bijbel open. Er waren momenten dat de verleiding er was om de Bijbel aan de kant te gooien en de traditie te omarmen. Het is nu eenmaal gemakkelijker om dit gesprek met de Bijbel dicht te voeren. Het boek maakt je er vaak bewust van hoe gemakkelijk de cultuur ongemerkt in je hart is geslopen en de ereplaats van Gods Woord heeft ingenomen.
Het boek is zeer gedegen en vlot geschreven, met een grote liefde voor Gods Woord en zijn kerk. Het mag even ernstig worden genomen als boeken die een andere kant over de plaats van de vrouw belichten. Voor wie aan de Bijbel als primaire bron wil vasthouden, is het een enorme aanrader. Er wordt kritisch nagedacht over de traditie en culturen die de kerk beïnvloeden. Dat is een verademing voor menig christen die uit de geschiedenis heeft geleerd hoe vaak de kerktraditie en wereldcultuur Gods Woord in de weg stonden.
In zijn aanpak kenmerkt Zonen & dochters profeteren zich door een gezonde interactie met de nieuwste bijbels-theologische uitleg. De toon waarmee dit gebeurt, is niet aanvallend. Er klinkt respect door voor de andere mening. Dat zorgt er tegelijk voor dat er soms te weinig interactie plaatsvindt met die andere meningen. Op dat vlak is het boek soms té lief.
De aanpak is vooral vertellend vanuit de Schrift. Soms had ik de omgang met moeilijke teksten in het OT graag wat breder gezien. De kernteksten over de vrouw in het NT komen wel uitvoerig vanaf hoofdstuk 10 aan bod. Ook miste ik een iets bredere aandacht voor de verschillende omgangsmodellen met dit thema in de hedendaagse kerk vandaag. Daarin hadden meer handvatten kunnen worden aangereikt.
Tegelijk zorgt deze aanpak ervoor dat het werk toegankelijk blijft. De schrijvers verliezen zich niet allerlei bijbels-hermeneutische debatten, die voor menig lezer veel te technisch en saai zijn. Toch vormt de hermeneutiek een uitgangsbasis die continu op de achtergrond van dit boek aan bod komt. Dat zorgt ervoor dat dit boek zich kenmerkt door helderheid en toegankelijkheid. Verder is het nog goed om hier te melden dat de schrijvers ervan vrijwel ook zelf allemaal in een kerk zitten waarin een ander standpunt dan het hunne wordt geleerd. In zoverre is dit boek voor hen persoonlijk een gewaagde onderneming.
De vraag naar een juiste omgang tussen mannen en vrouwen in de kerk zou eigenlijk elke christen positief mogen raken. Het gaat hierbij immers om een essentiële vraag in Gods schepping. Tegelijk besef ik dat menig christen dit onderwerp liever niet (meer) wil aanraken, gezien de negatieve impact die het ook kan hebben op een kerk. ‘Laat de kerk de kerk blijven en dit gesprek plaatsvinden in de wetenschappelijke ivoren toren’, is dan de gekende leuze. De vraag wat Gods Geest in de Bijbel hierover leert, is dan ondergeschikt aan wat wij als mensen en kerk hiervan vinden. Als je echter houdt van een oprechte avontuurlijke tocht in het volle respect tegenover Gods Woord, is dit boek van onschatbare waarde voor je. Met die woorden daarom een hartelijke aanbeveling voor bijbelliefhebbers.
Maaike Harmsen, Almatine Leene, Henk Folkers en Maarten Verkerk (redactie), Zonen en dochters profeteren: Man, vrouw & kerk (Boekencentrum, 2016, 288 blz.)
