door David Delameilleure –
John Lennox loopt niet weg van controversiële en moeilijke thema’s. Hij staat bekend als één van de vooraanstaande stemmen in de evangelische wereld die regelmatig in debat gaat met bekende atheïsten zoals Richard Dawkins en Christopher Hitchens. Hij is filosoof en wetenschapper, maar vooral overtuigd van het bestaan van een persoonlijke God die Zich heeft geopenbaard door de Bijbel. Dit alles betekent dat hij goed geplaatst is om de problematiek rondom de juiste interpretatie van de scheppingsverhaal in het licht van moderne wetenschap aan te pakken.
Lennox noemt enkele basisprincipes voor hij begint met zijn betoog. Als evangelisch christen is hij overtuigd van de waarheid van de Bijbel. Tegelijkertijd ziet hij geen conflict tussen moderne wetenschap en de Bijbel. Beiden vertellen waarheid (weliswaar niet op dezelfde manier) over dezelfde objectieve werkelijkheid. Hij is geen voorstander van het idee dat wetenschap en theologie aparte domeinen hebben zodat het niet mogelijk is om vanuit één domein iets concreets te zeggen over het andere, de zogenoemde NOMA-theorie (nonoverlapping magisteria). Zijn wij niet schuldig hieraan wanneer wij de wetenschap vermijden en soms afwijzen in onze kerken?
Hij begint met de huidige controverse rondom het scheppingsverhaal te vergelijken met een gelijkaardige controverse van 500 jaar geleden, namelijk het voorstel van Copernicus in 1543 dat de aarde rond de zon draait en niet omgekeerd. Alhoewel Copernicus en later Galileo veel weerstand kregen vanuit de kerk heeft het uiteindelijk geleid tot een betere interpretatie van bepaalde Bijbelteksten. Volgens Lennox draait alles rondom het zoeken van de juiste interpretatie. Waar de wetenschappen onze interpretatie van bepaalde teksten lijken te betwisten moeten wij durven teruggaan naar de tekst en ons afvragen of we de juiste interpretatie wel hebben. Op deze manier stimuleren de wetenschappen ons om de Bijbel te gaan onderzoeken zonder dat ze onze interpretatie volledig bepalen. In het boek geeft Lennox zijn interpretatie van de scheppingsverhalen in Genesis 1 en 2, en toont hij hoe deze interpretatie overeenstemt met het bewijs vanuit de wetenschappen.
De auteur behandelt verschillende vragen vanuit de scheppingsverhalen bijvoorbeeld: is één dag in Genesis 1 gelijk aan 24 uur? Waar komt het kwaad vandaan? Wie waren Adam en Eva? Het is wel een kort boek dus de lezer moet geen diepgaand commentaar van de Hebreeuwse tekst verwachten.
Ik vond het zeer verfrissend om een boek te lezen van iemand die overtuigd is van de waarheid van de Bijbel, maar zich ook thuis voelt in de wetenschappen. Op deze manier is hij een belangrijke brugfiguur in de kerk en is het ook goed dat wij aandachtig luisteren naar wat hij te zeggen heeft.
John Lennox, Seven days that divide the world, (Zondervan, 2011, 192 blz.)
