door Maarten Hertoghs – ‘Nummer 49’ is het eerste boek in een reeks van twee (Zegels van Waarheid). Het vervolg, ‘Rise of the Mystics’, is al in het Engels verschenen afgelopen oktober. Op de Nederlandse vertaling is het nog wachten tot oktober of november van dit jaar.
Voor wie al meer boeken van Dekker gelezen heeft, zal het geen verrassing zijn dat ook deze nieuwe thriller een sterke theologische onderstroom heeft. Net als de Cirkel-reeks, waarmee de schrijver heel bekend geworden is, kan je dit boek zien als een allegorie. Het is steeds de vraag in hoeverre je de allegorie moet doortrekken naar de werkelijkheid, maar net dat vormt de uitdaging van het lezen.
Deze thriller borduurt losjes voort op de eerder genoemde Cirkel-reeks. Die vertelde hoe Thomas Hunter* terechtkwam in een andere wereld en door te slapen heen en weer reisde tussen de twee werelden. Deze reeks draait rond Rachelle die ook tussen de twee werelden reist. De ene wereld is die van het quasi hermetisch afgesloten Eden en de andere is de wereld die we kennen uit de Cirkel-reeks.
De Cirkel-reeks draaide vooral rond de strijd tussen de Horde (scabs) en de volgelingen van Elyon. Die strijd is in deze nieuwe reeks nog steeds gaande, maar de volgelingen van Elyon zijn uiteengevallen in verschillende facties die elkaar het licht in de ogen niet zien. Tot één van die groepen, de Mystici, blijkt Rachelle te behoren. Zij is nummer 49 (hoewel ze in het begin niet beseft wat dat inhoudt) en krijgt de opdracht om de vijf Zegels van Waarheid te vinden om het rijk van de Mystici te redden van de ondergang.
De theologische basislijn in het boek is het achterlaten van angst (die zorgt voor scheiding tussen mensen) en het omarmen van de liefde. De liefde zorgt er bij Rachelle voor dat ze iedereen in de eerste plaats ziet als mens, ook degenen die tot de Horde behoren. Die gedachte is herkenbaar in veel theologische werken van de laatste jaren. Ted Dekkers verdienste is dat hij dit weet om te zetten in een thriller. Hier en daar klinkt het misschien wat esoterisch, maar goed, een allegorie is dan ook geen exacte weergave van de werkelijkheid. Er is overigens een website rond de serie gebouwd (the49thmystic.com) waarin meer achtergrond gegeven wordt bij het theologisch kader van de reeks.
Zoals steeds schrijft Dekker vlot leesbaar en zit het verhaal of, in dit geval, de twee parallelle verhalen, goed in elkaar. Een absolute aanrader!
* Het is me wel een raadsel waarom Thomas Hunter in deze nieuwe reeks tot ‘Thomas van Hunter’ werd omgedoopt. Het is geen vertaalkwestie, want in de Engelse vertaling staat ‘Thomas of Hunter’.
Ted Dekker, Nummer 49, (KokBoekencentrum, 2018, 464 blz.)
