door Filip De Cavel –
Dit is het soort boek dat tot zijn recht komt in de schoot van een weekend met de kerk of een groep gelijkgestemden. De inhoud, gelardeerd met de persoonlijke ontboezemingen van de auteur, kan zo een klimaat scheppen van vertrouwen en openheid om de ideeën uit het boek tot hun recht te laten komen. Op zich is het dan ook niet verwonderlijk dat dit boek een synthese biedt van de meer dan honderd lezingen die het schrijven vooraf zijn gegaan. Je proeft aan de manier van vertellen dat de auteur het onderwerp liet rijpen en zo inspeelt op vragen die uit het publiek boven kwamen drijven.
Metafoor van de geboorte
Arie de Rover, een coach en counselor, loodst op grond van zijn eigen onderzoek van wat genade betekent de lezer via de metafoor van ‘geboorte’ – inclusief de weeën – naar een slotconclusie: hoe vrij is je leven werkelijk wanneer je gedrag, intenties, talenten en identiteit getekend én geketend worden door eigen rechtvaardigheidsgevoel?
Genade is dodelijk!
De eerste hoofdstukken doen vermoeden dat de schrijver meesurft op de eerder pragmatisch en psychologisch georiënteerde golf binnen de christelijke literatuur. Maar deze oppervlakkige lezing – toch zeker op grond van de eerste hoofdstukken – doet geen recht aan de diepgang waarmee de auteur de lezer attent wil maken op die eerder uitgesproken kerngedachte: “Genade is dodelijk!” Een genadeklap luidt dan in die zin het einde in van ons ego, het verlaten van eigen zekerheden. Zekerheid en betekenis ontvangen we in dit leven niet door de status van mensen die ons gegeven wordt maar door God die ons zonen en dochters verklaart wanneer we door genade Hem gaan toebehoren.
Tim Keller
De naam van Tim Keller doemt hier op als inspirator en ontdekken daarmee een verwijzing naar een vorige recensie die op indekerk verscheen (De Vrijgevige God). “Religiositeit is jezelf acceptabel maken bij God, en geloven dat God je accepteert om de dingen die je doet” (p. 27). Vanuit deze definitie van religiositeit bouwt de Rover verder aan het versterken van ons denken over wat de beste identiteitsbron is: is het een ruilhandel met als belangrijkste kenmerk, ‘voor wat hoort wat’ of is God de beste bron voor onze identiteit?
Weeënremmers
Sterk is de focus op de bergrede waaruit de Rover op een positieve manier de identiteitskenmerken van de gelovige distilleert. De weeënremmers, confronterend als ze zijn, benoemen dan weer datgene wat ons weghoudt van een leven van en in vrijheid: een te druk leven, schijnzekerheden, een genadearm godsbeeld, beschadigde relaties, genade zonder relatie en/of zonder hartsverandering en tenslotte, schuld, schaamte en angst.
Confronterend zonder veroordelend te zijn, leest het boekje als een mix van algemene principes over ons leven met of zonder God — de vaagheid weggenomen door de openhartige blik in het leven van de auteur. Een aanrader.
Arie De Rover, Leven na de Genadeklap (Amsterdam: Buijten & Schipperheijn, 2012, 2e druk 2013).
