Jozua 2, Psalmen 123-125, Jesaja 62, Mattheüs 10
Ik hoorde ooit een geleerde socioloog, naar eigen zeggen een evangelicaal, met aanzienlijke eruditie uitleggen waarom zelfs een grote opwekking, zo de Heer zou verkiezen om er een over Amerika te laten komen, onmogelijk het land snel kon transformeren. Het probleem is niet gewoon de graad van bijbelse ongeletterdheid in de echelons die de maatschappij controleren, of de mate waarin secularisatie de media binnengedrongen is, of de geschiedenis van de beslissingen van het hooggerechtshof die de curricula en leerboeken van onze scholen aangetast heeft, en talloze andere items, maar ook hoe deze verschillende ontwikkelingen ineengrijpen. Zelfs als pakweg een miljoen mensen op vrij korte tijd christen werden, zou geen van de onderling verbonden sociale structuren en culturele waarden daardoor terug veranderen.
Ik moet deze geleerde recht doen, hij probeerde deels om ons weg te houden van het oppervlakkige denken dat aanzet tot een lichtzinnige visie op religie en opwekking – alsof een goede opwekking ons zou uitsluiten van de verantwoordelijkheid om ruim te denken en de cultuur te veranderen.
Het element dat echter het meest ontbreekt in deze analyse, is de brede uitwerking van Gods soevereiniteit. De analyse van deze socioloog en collega is reductionistisch. Het is alsof hij denkt in grotendeels naturalistische categorieën, maar slechts een klein hoekje overlaat voor iets dat nogal zwak is zoals wedergeboorte (hoewel toegegeven wordt dat het bovennatuurlijk is).
Niet dat ik ook maar een ogenblik suggereer dat God niet normaal gezien werkt door middelen die de orde volgen van de structuren die Hij zelf schiep. Maar het is van vitaal belang dat we benadrukken dat God nooit begrensd is door dergelijke ordening. De Bijbel spreekt bovenal herhaaldelijk van tijden waarin Hij aan de ene kant verwarring of vrees over hele volken doet komen, of waarin Hij aan de andere kant volken verandert door zijn Wet op hun harten te schrijven, zodat ze verlangen om Hem te behagen.
We hebben te maken met een God die zich niet laat beperken door de machinaties van de media. Hij is best in staat om zo binnen te dringen dat Hij in oordeel of genade soeverein kan bepalen wat mensen denken.
Al vanaf het moment dat het lied van Mozes en van Mirjam wordt gezongen, wordt God geprezen voor de manier waarop Hij vrees over de volken doet komen langs wiens grenzen Israël moet komen op weg naar het Beloofde Land (Ex. 15:15-16). Ja, God belooft om precies dat te doen (Ex. 23:27), en belooft hetzelfde in verband met de Kanaänieten (Deut. 2:25). Dus moet het ons ook niet verbazen om er het bewijs van te vinden wanneer de Israëlieten hun eerste ommuurde stad naderen (Joz. 2:8-11; vgl. 5:1).
God werkt normaal gezien door gewone middelen. Maar Hij wordt er niet door gelimiteerd. Dat is waarom alle militaire spierkracht in de wereld op zichzelf geen overwinning kan garanderen, en alle secularisatie, postmodernisme, naturalisme en heidendom in de wereld op zichzelf geen opwekking kunnen tegenhouden. Laat God God zijn.
[hr_shadow]
Taken from ‘For the Love of God’ by (D.A. Carson), © 1998. Overgenomen met toestemming van Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org.
Alle rechten op de Nederlandse vertaling behoren toe aan Jan Leplae (http://god-en-gebed.blogspot.com). Niets uit deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de vertaler.
