door Maarten Hertoghs – Verwachtingsvol. Dat beschrijft het gevoel waarmee ik ‘Het 5e zegel’ begon te lezen. Dit boek verscheen in het Nederlands een jaar na ‘Nummer 49’, deel 1 uit de reeks Zegels van Waarheid.
Ik hou van de boeken van Ted Dekker. De cirkelreeks en de trilogie Books of Mortals vond ik schitterend. Dekker weet een sterk scenario op een spannende, licht bevreemdende manier te vertellen én onderhuids te verweven met theologie. Nummer 49 vond ik goed (hoewel de theologie er daar al iets te dik op lag) en dus is het logisch dat ik verwachtingsvol uitkeek naar dit nieuwe boek.
Helaas heeft het boek me teleurgesteld. Om twee redenen. Ik vond het verhaal wat dun voor een extra boek. In boek 1 wordt heel het verhaal uitgebreid neergezet en vindt Rachelle drie van de vijf zegels die nodig zijn om het Rijk van de Mystici te redden van de ondergang. In dit boek moet ze er nog twee vinden. Ik merkte dat mijn aandacht meer dan eens verslapte tijdens het lezen en meestal gebeurt dat niet bij het lezen van zijn boeken.
Ten tweede ligt de theologie er nog dikker op dan in het eerste boek. Misschien wel ter compensatie van het dunne verhaal. Ik vind het, voor alle duidelijkheid, prachtig dat er theologie in Dekkers boeken zit, maar hier en daar bekroop me het gevoel dat de schrijver er zoveel mogelijk theologie in heeft willen stoppen. Sommige dialogen zijn korte preken. Het lijkt op een systematische theologie, waarin zowel de leer over Vader, Zoon en Geest als Dekkers visie op soteriologie en eschatologie uit de doeken gedaan wordt.
Fantasie is alles in de boeken van Ted Dekker. Je moet ze dus niet lezen als een weergave van de werkelijkheid, maar in dit boek stoorde ik me wat aan sommige elementen. Thomas van Hunter die in de ‘gewone wereld’ gestorven was, wordt door Dekker opgevist wanneer hij plots uit een vijvertje tevoorschijn komt om Rachelle te helpen. Fantasie, ja, maar op die manier kan je gemakkelijke verhaallijnen blijven creëren. Aan het einde van het boek legt Dekker ook tussen neus en lippen een link met personages uit zijn Anno Domini-reeks. Dat lijkt me eerder een verkooptruc dan werkelijk een toegevoegde waarde aan het verhaal.
Van al de boeken die Dekker geschreven heeft, vind ik dit de minste. Ik hoop dat zijn volgende boek beter is.
Ted Dekker, Het 5e zegel, (KokBoekencentrum, 2019, 463 blz.)
