Exodus 12:21-51; Lukas 15; Job 30; 1 Korinthiërs 16
Het Pascha was niet slechts de climax van de tien plagen, het was het begin van de natie. Ongetwijfeld had Farao het wel gehad met Mozes; God had het gehad met Farao. Deze laatste plaag veegde de eerstgeborenen van het land weg, het symbool van kracht, de trots en hoop van het land. Tegelijk bepaalde God het zo dat Hij meteen de gelegenheid kreeg om de Israëlieten enkele belangrijke aanschouwelijke lessen te leren.
Wanneer de verderfengel het land moet doortrekken, welk principe zou dan de huizen onderscheiden die door de dood werden getroffen, van die waar iedereen overleefde? God draagt de Israëlieten op om in huizen bijeen te komen, waarbij elk huis voldoende mensen samenbrengt om één eenjarig lam te eten. Zorgvuldig wordt geïnstrueerd hoe de maaltijd moet worden bereid. De vreemdste van deze instructies is dat een klodder bloed aan de bovendorpel en aan beide deurposten moet gestreken worden; ‘en wanneer Ik het bloed zie, dan ga Ik u voorbij’ (12:13). Het punt wordt herhaald: ‘En de HERE zal Egypte doortrekken om het te slaan; wanneer Hij dan het bloed aan de bovendorpel en aan de beide deurposten ziet, dan zal de HERE die deur voorbijgaan en de verderver niet toelaten in uw huizen te komen om te slaan’ (12:23).
Omwille van het bloed zou de Here hen voorbijgaan (Eng.: ‘pass over’), zo was het Pascha (Eng.: ‘Passover’) geboren.
Het belang van deze gebeurtenis kan niet overschat worden. Het betekent niet alleen de bevrijding van de Israëlieten uit de slavernij, maar ook het aanbreken van een nieuw verbond met hun Verlosser.
Tegelijk bevat het een beeld: schuldige mensen zien de dood voor ogen, en de enige manier om te ontsnappen aan die straf is als een lam sterft in plaats van hen die ter door veroordeeld zijn. De kalender verandert om het belang van dit keerpunt aan te duiden (12:2-3), en de Israëlieten wordt opgedragen om dit feest voor altijd te herdenken, niet in het minst als een manier om kinderen – ook zij die nog moeten geboren worden – te leren wat God deed voor deze prille natie, en hoe hun eigen eerstgeboren zonen gespaard bleven in de nacht dat God hen bevrijdde (12:24-27).
Anderhalf millennium later herinnert Paulus gelovigen in Korinthe eraan dat Christus Jezus, ons Paaslam, geslacht werd voor ons, waarbij Hij een nieuw verbond inluidde (1 Kor. 5:7; 11:25). In de nacht waarin Hij werd verraden nam Jezus brood en wijn en stelde Hij een nieuw herdenkingsritueel in – en dit vond plaats op het Paasfeest, het Pascha, alsof dit nieuwe ritueel het oude verbindt met dit waarnaar het verwijst: de dood van Christus. De kalender veranderde opnieuw; een nieuwe en culminerende bevrijding werd bereikt. God gaat nog steeds voorbij aan wie worden beveiligd door het bloed.
[hr_shadow]
Taken from ‘For the Love of God’ by (D.A. Carson), © 1998. Overgenomen met toestemming van Crossway, a publishing ministry of Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org.
Alle rechten op de Nederlandse vertaling behoren toe aan Jan Leplae (http://god-en-gebed.blogspot.com). Niets uit deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de vertaler.
