door Raymond R. Hausoul – In zijn dagboek De erfenis neemt Wout van Wijngaarden zijn lezers dagelijks mee op reis. Elke maand bevat een overzichtelijk kernthema dat met een kunstrijk gedicht van Martien Vanhaverbeke opent. De keuze om op deze manier het dagboek vorm te geven, zorgt voor een evenwichtige structuur. Eindelijk een dagboek waarbij je ziet waar je maandelijks aan begint!
De erfenis bevat elke dag een overdenking om de lezer te inspireren. Die overdenkingen zijn kleine goudkorrels die het hart raken en telkens met een ‘landingsplaats’ afsluiten, waarin de schrijver kort en bondig één of twee vragen aan het hart van de lezer richt. In zijn schrijfstijl gebruikt Wout van Wijngaarden korte en meenemende zinnen, die gepolijst uit de pen van deze ‘hedendaagse Martyn Lloyd-Jones’ vloeien. Hierdoor heeft het boek een erg mooie en vloeiende leeslijn. Het leest als een trein.
Inhoudelijk is er een zorgvuldige en evenwichtige combinatie tussen bijbelse reflecties en thema’s uit de christelijke geloofsleer. Het hoofdaccent van al deze overdenkingen is de Persoon van Christus. De auteur richt zijn aandacht hierbij hoofdzakelijk op gebeurtenissen in Gethsemané en op Golgotha. In twaalf maanden komen de onderstaande onderwerpen aan bod:
- Januari: ‘Jezus in het midden’, richt zich specifiek op de kruisiging van Christus.
- Februari: ‘Geheimenissen’, richt zich op Gods geheimenissen en de betekenis voor de kerk.
- Maart: ‘Het belangrijkste uur’, gaat over de toekomst van Eden naar de nieuwe aarde.
- April: ‘Zeven kruiswoorden’, richt zich opnieuw op de kruisiging.
- Mei: ‘Hemelse bediening van Jezus’, richt zich op de hemelse dienst van Christus.
- Juni: ‘Het Vaderschap van God’, richt zich op de relatie tussen Christus en de Vader.
- Juli: ‘Jozef de ruwe diamant’, trekt typologisch lijnen van Jozef naar Christus.
- Augustus: ‘Jozef maakt zich bekend’, is het vervolg op het thema in juli.
- September: ‘Schat in aarden vaten’, belicht Christus en de gebrokenheid in het leven.
- Oktober: ‘De veiligste plaats op aarde’, bespreekt Christus en de verlossing van de mens.
- November: ‘Verwachting’, laat de Persoon van Christus in enkele boeken van het OT zien.
- December: ‘Ere zij God’, staat stil bij Christus en het wonder van kerst.
Het is fascinerend dat de schrijver erg veel aandacht aan het koninkrijk van God en/of Gods nieuwe hemel en nieuwe aarde besteedt. Dat is niet vanzelfsprekend voor de generatie waarin Wout van Wijngaarden opgroeide. De prediking kon dan gemakkelijk in oud-Griekse voorstellingen verzanden, van een toekomstige hemel als Olympus, met wolken en harpen. Door het koninkrijk van God centraal te plaatsen, zoals Jezus dat in de evangeliën doet, vermijdt de auteur dit gevaar. Het onderwijs van Christus over het koninkrijk is niet alleen interessant voor Israël of het vrederijk. Vanuit Eden trekt het koninkrijk zijn sporen in de heilsgeschiedenis. Het koninkrijk openbaart zich in verschillende vormen en ontvangt haar voltooiing in de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Hoewel de zin: ‘Na het Koninkrijk op aarde breekt de eeuwigheid aan’ (29/03), doet terugdenken aan de voorstelling dat het koninkrijk met de eeuwigheid eindigt, typeert de schrijver datzelfde koninkrijk later als een ‘eeuwig koninkrijk’ (11/12). De heerschappij van Christus duurt eeuwig voort in de nieuwe schepping.
Als deelgenoot van een jongere christelijke generatie in Vlaanderen valt het me wel meteen op dat één Bijbels kernthema ontbreekt. Dat is het kernthema van de opstanding. Terwijl Wout van Wijngaarden zijn lezers op een indrukwekkende manier twee maanden lang meeneemt naar ‘Christus op Golgotha’ en één maand lang bij ‘Christus in de hemel’ stilstaat, krijgt ‘Christus in de graftuin’ geen maand toegekend. Vooral recentere herwaarderingen van het thema van de opstanding leiden ertoe dat dit voor velen een kernthema is, waarmee het geloof en de gelovige staat of valt. In de reflecties op het christelijk leven komt de opstanding als begrip uiteraard aan bod. De kracht en doorwerking van de opstanding van Christus en de betekenis ervan voor de vernieuwing van de mens en de aarde blijft nagenoeg afwezig. Dat zorgt ervoor dat de verlossing zich vooral richt op de redding van het individu en er weinig aandacht is voor de wereldverandering die de opstanding van Christus teweeg brengt. Uiteraard schrijf ik dit vanuit het besef dat ook mijn generatie haar eigen accenten kent, waar een nieuwe generatie dan op zal reageren. Als het jaar een dertiende maand had, zou het geweldig zijn geweest als we in die maand dieper bij de thematiek van de opstanding mochten stilstaan. Ondanks deze leemte vormt het boek echter een geweldig getuigenis van het belang om Jezus Christus elke dag in het leven centraal te plaatsen. Vanuit die oproep verdient het een warme aanbeveling.
Wout van Wijngaarden, De erfenis, (Miraculum Publishing, 2018, 408 blz.)
