door Jacques Rommel –
Het vraagt even een mentale klik om een boek met de titel ‘Leven om te Geven’ ter hand te nemen. Voor je het weet kost het je wat, nietwaar? Met het vorderen der jaren en het verwerven van enige welvaart ga je die laatste toch gaandeweg meer als een gegeven goed beschouwen, en enige weerstand ontwikkelen om je financiën in vraag te stellen. Typisch menselijk! Toch ben ik blij dat ik de stap gewaagd heb en het boek heb uitgelezen. Geboeid van kaft tot kaft!
Benaiah is iemand die weet waarover hij spreekt. Hij volgde in zijn jeugd Bijbelschool in Nederland en Amerika, en was jarenlang zendeling in Afrika en Azië. Bij zijn terugkeer naar Nederland initieerde hij twee stichtingen: All 4 One en Christformation. De eerste is een caritatieve stichting die armoede en onrecht bestrijdt en de tweede een Bijbelschool. De auteur heeft bijgevolg meer dan twintig jaar ervaring als werker in Gods akker, hij is getrouwd en vader van een dochter en hij weet wat het betekent om te geven en te ontvangen. Hij is een veelgevraagd spreker, met name over het onderwerp ‘Geven’. Zelf doet hij daar in zijn boek een beetje ironisch over. Hij verdenkt voorgangers en kerkleiders ervan dat ze hem vragen voor zijn studies in de hoop dat de collectes meer zullen opbrengen. Dat soort relativering en die ietwat stoute kijk op het menselijk gedrag van christenen kenmerkt trouwens het hele boek en dat maakt het fijn: herkenbaar, grappig, maar ook nogal confronterend. Daar is de schrijver niet bang van. Hij bruskeert niet om te beledigen, maar om te prikkelen.
Het boek is opgevat als een relaas van persoonlijke ervaringen en tegelijk als een gedegen studie. Het eerste deel vertelt iets over Gods karakter, over Zijn schat en onze schat. Deel twee gaat dieper in op rentmeesterschap. Het derde hoofdstuk vertelt over Jezus en de apostelen en hun relatie tot wereldse goederen. Een echte eye-opener. In het laatste deel gaat het over de praktische implicaties: rentmeesterschap in actie.
Er zijn meerdere redenen waarom ik dit boek zo boeiend vind. Ik hou wel van de stoute schrijfstijl, de typisch Nederlandse recht voor z’n raap benadering. Het is heel direct en af en toe grappig, zit vol woordspelingen waarvan sommige geslaagd en andere minder, maar je blijft er wakker van. De man kent zijn Bijbel en benadert de schriftgedeelten met een frisse originaliteit die toch Bijbels gezond en gefundeerd is. Hij forceert geen verzen om zijn standpunt te onderbouwen, maar laat de Bijbel zélf het punt scoren. De talrijke voorbeelden uit de eigen ervaring zijn erg bemoedigend. De auteur vertelt anekdotes over wonderlijke zegeningen, maar ook over de zwakkere momenten die hij heeft meegemaakt. Een andere grote verdienste is de grondtoon van het boek. Wij hebben een zegenende God die ernaar verlangt om ons te zegenen, zodat wij tot zegen kunnen zijn voor anderen. Geven is geen zure plicht, maar het uitdelen van Gods genade die Hij aan ons heeft bewezen. Geven maakt onlosmakelijk deel uit van Gods identiteit en van onze identiteit als God kinderen. Ik geef het toe, ik ben door het lezen van het boek ontroerd, vermaand, bemoedigd.
Heb ik dan geen negatieve kritiek? Op de boodschap? Neen. Op de boodschapper? Neen. Op de taal? Een beetje. Ook weer typisch Nederlands: hier en daar een flinke klapper van een dt- of andere spellingsfout, maar ook dat houdt me wakker bij het lezen…
Benaiah, Leven om te geven, (Gideon boeken, 2015, 304 blz.). De opbrengst van het boek gaat naar het ondersteuningswerk All 4 One.
