door Kris Tavernier – Bestsellerauteur Karen Kingsbury brengt met haar roman ‘De familie van Jezus’ de aardse familieleden van Jezus een stukje meer tot leven. Haar bedoeling is om de Bijbel dichter bij haar lezers te brengen. Eerst komt Jozef aan de beurt in zijn rol als zorgzame en beschermende (stief)vader. Daarna volgt oom Zacharias die een tijdlang niet kon spreken. Als derde is neef Johannes de doper aan de beurt die als populaire prediker eindigt in de cel waar hij worstelt met zijn geloof in Jezus en uiteindelijk onthoofd wordt. Daarna is tante Elisabeth aan de beurt met haar verdriet, eerst over het kinderloos blijven en daarna over het lijden dat haar zoon Johannes overkomt. De volgende in de rij is de aanvankelijk ongelovige (half)broer Jakobus die het moeilijk heeft met de aanspraken van Jezus. Als laatste is er de liefhebbende moeder Maria die heel de lijdensweg van haar zoon Jezus lijdzaam moet aanzien.
Romantisering
Gewoonlijk hou ik niet zo heel erg van romans over Bijbelse personen, omdat het personage vanzelfsprekend op een bepaalde manier wordt neergezet door de schrijver of schrijfster. Vaak beschikken we over niet al te veel Bijbelse gegevens en dan is er de noodzakelijke inkleuring van die Bijbelse persoon door de schrijfster, zoals wat die zou gedacht hebben, hoe die zich zou hebben kunnen voelen, enz. Maar dan bedenk ik maar dat dit bij preken of persoonsstudies over Bijbelse persoon evenzeer het geval is. Het is de kijk van een bepaald persoon op een Bijbels persoon, zoveel eeuwen later. Een roman heeft dan wel nog het bijkomende karakter dat het verhaal wat geromantiseerd wordt. Bij sommige beschrijvingen vraag je jezelf af of het wel zo is gebeurd (vanuit de Bijbel weten we het niet), maar het is niet onrealistisch en zou best wel eens op de een of andere manier zomaar kunnen. De auteur probeert zo Bijbelgetrouw mogelijk het verhaal neer te zetten en tegelijkertijd dit in een roman te vatten. Ze is hier naar mijn persoonlijke mening best goed in geslaagd, het ene personage wel beter dan het andere. Sommige personen en relaties worden, naar mijn persoonlijke beleving, ietwat als té perfect neergezet. Persoonlijk heb ik het meest genoten van de personen Jozef en Jakobus.
Eyeopener
Het boek is zeker een eyeopener in die zin dat je eens gaat stil staan bij de menselijke kant van de Bijbelse personen. Het moet voor die Bijbelse personen allemaal niet zo evident geweest zijn als wij er vaak wel gewoonlijk over doen. Als we de Bijbel lezen en proberen te begrijpen, uit te leggen en te theologiseren, dan gaan we er al snel aan voorbij dat het gewoon mensen van vlees en bloed waren, net zoals wij. Zij leefden in een bepaalde cultuur, op een bepaalde plaats en in een bepaalde context. Ze hadden hun vragen, hun worstelingen, hun gevoelens, hun twijfels, hun gedachten, … Het was echt niet allemaal zo evident als we het er vandaag wel voor aannemen. Karen Kingsbury helpt ons met haar roman om ook daar (opnieuw of meer) oog voor te hebben.
Bijbelstudie
Een ruim gedeelte van het boek bestaat uit (Bijbelstudie)vragen, zowel om persoonlijk verder over na te denken of om in groep te bespreken. De lezer moet zelf zien wat hij of zij daar verder mee doet. Persoonlijk heb ik er het meest van genoten om erover na te denken hoe het voor de toen levende Bijbelse familie van Jezus moet zijn geweest. Daarbij bedacht ik: hoe zou ik hebben gereageerd? Wat als ik Jozef was? Wat als ik de broer van Jezus was? Wat als ik de neef van Jezus was geweest? Het loont wel eens de moeite om daar bewust over na te denken.
Deel 2
Ondertussen is er ook de roman ‘de vrienden van Jezus’ van dezelfde schrijfster. Daarin komen Simon, Marta, Jaïrus, Maria Magdalena, Petrus en Johannes aan bod. Deze roman heb ik nog niet gelezen, maar ik kijk er wel naar uit. Dat toont wel meer dan voldoende aan dat ‘De familie van Jezus’ een roman is die het zeker waard is om gelezen te worden.
Karen Kingsbury, De familie van Jezus, (Kok, 2015, 332 blz.)
